Young Professional Kim van der Woude sprong in 2019 in het diepe door als zelfstandige een trainingsstal te starten. Via Paard en Bedrijf deelt Kim haar ervaringen met als doel andere jonge professionals te inspireren. Door al haar ervaringen tot nu toe, verfijnt ze haar trainingsmethode iedere keer weer. In het vorige artikel vertelde ze haar trainingsstal is gestart, hoe ze aan haar eerste klanten kwam en dat het stellen van doelen essentieel is. In deze bijdrage gaat ze dieper in op strategie, opleiden en basistraining.

 

Strategie

Van kleins af aan ben ik dagelijks met pony’s en paarden in de weer. Samen met mijn zus Daphne legde ik de stevige basis van het ‘in alle standen, gangen en sprongen blijven zitten op je pony’. Wij reden van ‘s morgens tot ‘s avonds met en zonder zadel op onze vier eigenwijze pony’s over de kleinste paadjes de bossen van de Utrechtse Heuvelrug. Daar is mijn passie voor de eventing-/springsport ontstaan.

Mijn eerste ervaring met zadelmak maken was spelenderwijs met onze Anglo-Arabier, die wij op vier maanden oude leeftijd kregen. Binnen drie jaar hebben wij daar alles mee kunnen doen en een zeer vertrouwde band opgebouwd. Zadelmak maken en opleiden was toen eigenlijk een vanzelfsprekend gevolg.

In de professionele paardenwereld wordt dit natuurlijk niet zo gedaan worden, maar ik ben er wel van overtuigd dat er voor elk paard, vóór het zadelmak gemaakt wordt, de juiste tijd genomen moet worden om vertrouwen met zijn eerste ruiter te hebben. Dan pas kun je het belangrijke eerste ruitermoment, dat immers de printplaat voor een bereden carrière is, laten plaatsvinden.

Ik heb tijdens mijn opleiding en de stages daarin erg veel verschillende trainingsmethodes gezien en meegedaan. Van zeer zachte training tot geforceerde training. Daaruit heb ik meegenomen dat training in de juiste volgorde, in het juiste tempo voor ieder individueel paard en op basis van ‘rust & vertrouwen, maar wel duidelijkheid’ het meeste resultaat oplevert. Dat is dan ook mijn strategie bij Stal van der Woude.

 

 

Een goed begin is het halve werk

Naast het trainen en uitbrengen van eventing-/springpaarden is mijn tweede specialiteit de omgang en het zadelmak maken/opleiden van jonge paarden. Dit is zeker een vak apart en niet zonder risico. Te meer omdat je paarden in training krijgt waar je de eerste drie jaar niet van kent. Ik neem dan ook altijd minimaal één maand de tijd voor het voortraject van het eerste ruitermoment/zadelmak maken.

Elk paard is uniek en heeft zijn eigen tempo in; vertrouwen krijgen, spieropbouw, hulpaanvaarding, commando herkenning, etc. Daarom is voorwerk voor het zadelmak maken van groot belang om het eerste ruitermoment in rust en vertrouwen te kunnen bewerkstelligen. Vertrouwen met de eerste ruiter door aan de hand te lopen, over terrein waar veel te zien & horen is (schriktraining), fysieke verzorging, socialiseren tussen andere (jonge) paarden, hoofdstel aan, longeersingel om, longeren en reageren op commando’s bij tempo overgangen, langzaam met hulplijnen aanleuning vragen, zadel op de rug en daarmee longeren. In dit voorwerk zit uiteraard ook al een stukje conditie- en spieropbouw. Dit alles als dagelijks werk.

Wat belangrijk is in deze fase is dat je het paard goed observeert en kijkt naar reacties (over het hele lichaam) op wat je doet. Zo leer je het paard kennen en hij jou. Je ziet waar hij moeite mee heeft en wat hem goed af gaat. Duidelijkheid en consequentie, herhalen wat moeilijk is of niet begrepen wordt én belonen wat goed gaat is dé leerschool van het paard. Straffen geeft vaak paniek en niet weten wat bedoeld wordt, zeker bij jonge paarden, waarmee je dan in het vertrouwen achteruit stapt.

Als dit begin, over en weer, goed voelt, kun je in stapjes naar het eerste ruitermoment toe d.m.v. hangen, staand in de beugel aan één zijde bewegen, been erover en weer terug, het paard rondom bekloppen met de hand, belonen met de stem, heel voorzichtig gaan zitten en er meteen weer af, van het paard wegspringen en dit alles veel herhalen. Het eerste wegstappen (eerste ruitermoment), meestal onder begeleiding van een groom, op een harde ondergrond, zal dan in vertrouwen gaan, best ook nog onzeker vaak, maar door goed belonen met hand en stem weet het paard dat het goed is.

Voordat je met het net zadelmakke paard de baan in gaat (altijd eerst een aantal keer onder begeleiding van een groom) herhaal je het opstijgen en wegstappen een aantal dagen, zodat ook dat vertrouwd wordt.

 

 

Opleiden en basistraining

Heeft het paard bovenstaand allemaal in vertrouwen opgepakt dan kun je heel langzaam de hulpen aan gaan bieden en aanleren. Hij reageert al op je commando’s en heeft al enige aanleuning opgepakt (geleerd in het voorwerk), dit ga je nu stapje voor stapje (met vaak ook stapjes terug) opbouwen. Daarbij is de broodnodige ontspanning, in de vorm van een dag vrij van werk tussendoor, maar wel lekker bewegen of een fijne bosrit (tevens trailertraining en buitentraining) ook zeer belangrijk, om het koppie even leeg te maken.

Dit hele traject is per paard verschillend en ik vind het erg belangrijk dat ieder paard zijn eigen tempo mag volgen, zonder te veel te forceren. Zo blijft het paard werkwillig en is de kans op trauma’s zeer klein. Voor mij is deze werkwijze zeer effectief en fijn gebleken en ook mijn klanten zijn hier zeer tevreden over. Dat is toch waar je het uiteindelijk voor doet. Een blij paard, een blije eigenaar en een voldaan gevoel

 

 

 

Tekst: Stal van der Woude | Fotografie: Daphne van der Woude

 

 

Andere artikelen van Stal van der Woude: